Er zijn 43 toeschouwers online.
Nou, dan was het eindelijk zover, gedaan met de voorpret, nu de real thing, op weg naar de wedstrijd van de Nederlandse Leeuwinnen, diep in België.
Met 31 hardcore supporters vertrokken we naar het Eneco stadion in Leuven, waar “onze” dames het op gaan nemen tegen “the red Flames” van België. We hadden 6 wagens volgeladen met ‘jonge wuufen’ en ze wachten zoals het liedje ons doet geloven niet tot ze op de markt kwamen om te kijven, maar hebben het vanaf 16.00 uur vertrek, tot bijna middernacht van zich laten horen. Wat een gezellige boel 
.
Na vakkundig stuurwerk en zonder noemenswaardige oponthoud kwamen we volgesnoept, nog niet uitgepraat en met super veel zin aan bij het stadion. We waren lekker op tijd en hadden nog een klein uurtje om (met veel lawaai) op het gemakje onze ingang op te zoeken. We werden opgevangen door een heel leger stewards, beveiliging en organisatoren, die voor deze gelegenheid en om zich te onderscheiden als werknemer herkenbare jassen hadden aangetrokken, je raad het al, knal oranje dus wij hadden al een thuisgevoel, top gedaan mannen. Na strenge controle waarin er dus geen enkel tasje mee naar binnen mocht, zelfs geen camera met verwisselbare lens (ieder z’n vak zullen we maar zeggen) kwamen we uiteindelijk op onze bestemming. Over ieder z’n vak gesproken, dit was bij ons ook het geval, wij hadden ons eigen vak, heel tribune 207 was voor ons, wij konden zitten waar we wilden en enkel door een paar in oranje gestoken stewards vergezeld werd de dolle boel voortgezet.
De wedstrijd an sich was redelijk teleurstellend, mede door zeer discutabele beslissingen van het arbitrale trio, dat ondanks ons boegeroep niet op andere gedachten kon worden gebracht, zo werd een doelpunt toegekend terwijl de bal nooit over de doellijn is geweest, en een penalty gegeven die menig scheidrechter in mijn optiek niet zou hebben gegeven, maar ja, wij zijn dan ook niet geheel objectief en gevrijwaard van voorkeur voor een bepaalde kleur. De Oranje spirit werd uiteindelijk gedoofd door de red FLames en er werd verloren met 3-2.
Dit debacle had nauwelijks tot geen invloed op de meer dan uitstekende sfeer op onze tribune en evenveel decibels producerend zijn we uiteindelijk weer huiswaarts gekeerd. Ver voorbij onze normale bedtijd arriveerden we moe maar voldaan weer thuis, bedankt chauffeurs, bedankt meiden, jullie zijn een geweldige aanwinst aan een toch al leuke vereniging, en nog even snel evaluerend teruggedacht aan dit super geslaagd uitje, heb ik tevreden het licht uitgedaan.
David
