Er zijn 185 toeschouwers online.
Vandaag mochten de toekomstige vlaggenschip-vertegenwoordigers van het eerste elftal opnieuw aantreden tegen FC De Westhoek. Dit keer uit, dus een mooie rit over de Oosterscheldekering kregen we er gratis bij.
Tijdens de warming-up werd meteen duidelijk hoe gebrand iedereen was om de ongeslagen status vast te houden. Zó gebrand zelfs dat Pepijns shirt onder de koffie kwam te zitten en Benjamin de ballen er bijna letterlijk met zijn tanden uit hield.
Benjamin begon op doel. Daarvoor vormden Dave, Rodrigo en Milan de verdediging, met Moos als schakel naar voren. Voorin startten Levi op links, Pepijn in de spits en Faas op rechts.
Vanaf de eerste minuut bleek dat we een sterke tegenstander troffen. Het spel golfde op en neer en beide teams kregen kansen. Milan zag zijn harde schot gekeerd worden, Faas schoot in het zijnet en Pepijn miste op een haar na. Maar ook achterin moest er flink gewerkt worden: Benjamin pakte drie fenomenale ballen en niets ontging zijn scherpe keepersoog. Dave hield de linkerkant keurig dicht, Milan deed hetzelfde aan de rechterkant en Rodrigo poeierde alles weg wat in zijn buurt kwam. Moos was steeds de verbindende factor richting de aanval.
Halverwege de eerste helft kwam de bal bij Levi terecht. Hij schoot—of was het een subtiele stift?—de bal prachtig over de keeper heen. 0–1 voor VCK! Dit was meteen ook de ruststand.
Hoewel iedereen behoorlijk uitgeput was, klonk er in de kleedkamer vooral trots. De inzet was fantastisch: spanning, strijd en passie. Precies wat je wilt zien!
Voor de tweede helft wisselden Benjamin en Faas van keepershandschoenen.
Het spelbeeld bleef vergelijkbaar met dat van de eerste helft: veel duels op het middenveld, hard maar eerlijk, precies wat voetbal zo mooi maakt. Helaas konden we de voorsprong niet vasthouden. Na een sterke aanval van De Westhoek viel de 1–1. Faas had al meerdere knappe reddingen gedaan, maar deze bal was zó goed ingeschoten dat zelfs Bart Verbruggen hem niet had gehad.
Toch bleef VCK JO9-2 rechtop staan: borst vooruit, schouders eronder. Dan maar een punt, maar zeker niet verliezen! En zo geschiedde: 1–1, een terechte uitslag voor een wedstrijd waarin alles samenkwam.
|
Toch bleef VCK JO9-2 rechtop staan: borst vooruit, schouders eronder. Dan maar een punt, maar zeker niet verliezen! En zo geschiedde: 1–1, een terechte uitslag voor een wedstrijd waarin alles samenkwam. Met opgeheven hoofd gingen de spelers terug de kleedkamer in, waar de ouders nog even hun oude gabberskills lieten zien. Bij terugkomst op VCK trakteerden de trainers iedereen op drinken en een zakje snoep - want wedstrijden zoals deze, die zie je maar zelden. |
 |
