Er zijn 81 toeschouwers online.
Beste mensen en clubgenoten;
Ik kan en wil er innerlijk niet omheen om nog wat aanvullende ervaringen en belevenissen te vertellen over de geschiedenis van VCK. Daar gaan we: 21 Juni 1948 bijeenkomst in de timmermanswerkplaats van P.Flipse in de Tramstraat. Een voetbalvereniging in wording. Burgemeester Dregmans wordt tot erelid benoemd. VCK is geboren!!!!!
Er wordt een stuk weiland van de heer P.Kodde gehuurd aan de Biggekerkese straat. Voor velen van jullie “oud nieuws”! Ik ontkom er in dit historisch overzicht deze keer niet aan om soms in reeds bekende feiten te vervallen. Maar dat moet men maar voor lief nemen.
Mede door het elan van mijn oudste broer Ko werd ik ook meegezogen in het verlangen om voetbal te gaan spelen. Dus werd ik ook lid in 1948. Door het huren van een weiland was het “veld” nog niet rond. Door voorzitter Flipse werd actie ondernomen om het speelveld in orde te brengen. Het weiland bleek niet te voldoen aan de door KNVB gestelde afmetingen .Men kreeg dispensatie. De belijning werd – hoe kan het anders – door een aannemer uitgestippeld. Maar hoe voer je dat uit. Zo in 1948: in een aluminiumwasbakje werd er in die tijd kalkpoeder gedaan en langs een lange strak getrokken Lijn (tuinders opgelet: spitliende) met de hand de lijnen aangebracht. Je vormde met de handen een soort trechtertje gevuld met de kalk om gedoceerd via de spitliende de contouren aan te geven. Een tijdrovende zaak. Dus…….. zocht men naar wat voortvarende manieren om deze zaak te klaren. En die werd gevonden.
Een zaaimachientje (alweer een tuindersattribuut) op één wiel was de oplossing op dat moment Dat werd aangeschaft en de opening bijgesteld en aangepast, zodat vloeibaar kalkwater via de opening op het wiel terecht kwam en daarna op het veld. Door de instabiliteit van het instrument was de rechtlijnigheid soms ver te zoeken. Een bochtje meer of minder maakte niet uit. Er werd Gevoetbald!!! En daar ging het ons om.
Bij Ko Sturm – een van de plaatselijke schoenmake s- werden iedere zaterdag de ballen wedstrijd klaargemaakt. Welwillende handen hielpen ook deze klus te klaren. Binnen -en Buitenbal met veter dicht gegespt. Een beetje leervet er over en klaar was het .De senioren speelden met een z.g.n vijfje en de junioren met drietje. Voor alle duidelijkheid , het gaat hier om een maatvoering van de bal.
Vervolgens werd die zaterdagmorgen – er werd in die tijd nog ‘s morgens gewerkt en naar school gegaan – het veld wedstrijd klaar gemaakt; d.w.z: Lijnen kalken, hoekvlaggen plaatsen , doelnetten ophangen en dierlijke uitwerpselen – afhankelijk van de wekelijkse begrazing schapenkeutels of vlaaien van de koe zo goed mogelijk verwijderen. Dat sommige spelers na de gespeelde wedstrijd met “ruukenend goed “ ( echt Zeeuws) huiswaarts keerden , verbaasde niemand. Een wasbeurtje deed de rest.
Ter verduidelijking: “Ruukenend Goed” op z’n zeeuws was in die tijd : 4711; eau de cologne, een soort parfum wat vaak op een zakdoek werd gesprenkeld als men ter kerke ging.
Ook lees ik in het clubblad dat er textiel-punten worden gevraagd (wegens schaarste door de oorlog) om extra shirts aan te schaffen in geval de bezoekers dezelfde kleurzetting hebben als de thuisploeg. En zo ging men van wal. Er werd gestart met twee senioren en twee juniorenelftallen ( A en B ). Zie voor resultaten op de site bij : prestaties VCK en Helden van Toen.
Let ook eens op de verschillen in shirts en kousen. Nog geen uniformiteit. Zo was het. Wie van historie houdt, kan de conclusie trekken.
In 1950 meldden zich de eerste Zuid-Molukkers aan. Ze werden toen nog Ambonezen genoemd. Ik herinner me de namen van Tinus Tituheru bij de senioren en Pietje Maipauw bij de junioren nog. Zij waren de eersten. Later – toen ze in de wijk woonden – volgden er meer : o.a Patty – Lekatompessy - Sinay en Siwabessy.
Na enkele jaren zegde boer Kodde de huur op en verhuisden we naar een andere locatie. Het was Joost Vos, wethouder in Koudekerke die de club een weiland aanbod . Locatie: Waar nu een tuinencomplex ligt aan de Gerbrandystraat -tegenover Intratuin
Maar………. toen in 1953 een herverkaveling op Walcheren in de landbouw plaats vond – kwamen de weilanden aan de Biggekerkse straat – naast de openbare school - van Krijn Verhage - die naar de Noord-Oostpolder vertrok vrij. Dat was voor de gemeente de kans om een sportpark aan te leggen. De gemeenteraad ging akkoord en vanaf die tijd is het de plek waar gevoetbald wordt. Wel is waar voldeed het eerst aangelegde veld ook nog niet aan de juiste afmetingen ( te kort) , maar het begin was er. De naam Stoofwei was nog niet in zwang en ook nog geen kleedkamers, maar …….. er gloorde licht aan de horizon.
Uiteindelijk werd – vaak een financiële kwestie – een tweede veld ingezaaid; waarop ik de reeds overhandigde relikwie heb gevonden. Thans veld 2 genoemd. Toen: Een grasmat om te zoenen. In die zelfde tijd heb ik een spoedcursus “bouwkunde” doorlopen. Met de nog steeds ontbrekende kleedruimte werd besloten om die te gaan bouwen. Wat ik toen allemaal geleerd heb, heeft me geen windeieren gelegd. Ik leerde profielen stellen, specie bereiden, metselen, een plug plaatsen met hamer en klopboor (geen elektrisch) etc.etc. Kortom : een leerschool om nooit te vergeten.
Conclusie: Naast de sportbeleving – bij velen de eerste prioriteit, niets mis mee - biedt een vereniging vaak meer de mogelijkheid je te ontwikkelen op ander gebied. Ik durf te zeggen: VCK heeft me - naast het voetballen veel – heel veel persoonlijkheidsontwikkeling bijgebracht.
Op mijn dertigste besloot ik een andere weg in te slaan. Inmiddels had ik een trainingscursus gevolgd met positief resultaat en besloot me bezig te gaan houden met de jeugd. Weer een andere episode in mijn voetbalgebeuren. Tevens trad ik toe tot de elftalcommissie om wat “frisheid “ te creëren. Een moderne kijk en vormgeving was het doel. Met de komst van Piet Baart is dat m.i ingezet.
Als iemand mij zou vragen naar hoogte- en dieptepunten in mijn VCK -gebeuren, dan zijn het de volgende :Laat ik maar met de eerste beginnen:
Hoogtepunten: De wedstrijd tegen aartsvijand (met alle respect) tegen de Meeuwen in Serooskerke. Voor me zelf de wedstrijd van mijn leven. En de tweede: Dat er na de huwelijksvoltrekking in 9167 – Jan en Jopie - in het stadhuis van Vlissingen een gemengde haag van sporters ( oetballers en gymnasiasten) stond om ons te “feliciteren”. Een moment dat in mijn geheugen verankerd ligt.
Het dieptepunt is nog vrij jong: Een aangeleverd ironisch-satirisch artikeltje werd zonder ruggenspraak / overleg van de site verwijderd. Wat ik toen dacht: “Wat is vrije meningsuiting waard en wat heeft dan W.O. 2 betekend?
Ik sluit af met de woorden die een oude bekende al jaren altijd roept : HUP VCK!! HUP VCK!!!!!
Geniet van het clubzijn en mogelijk?
Tot ziens/schrijfs,
Jan
Supplement:
Op de valreep hoorde ik dat Kees (Cees) ??? Westerweele de nieuwe trainer van VCK wordt. Laat nu K ( C ) ees de zoon zijn van oud-college Piet, onderwijzer in Souburg. Zijn moeder woont inmiddels al wat jaartjes in Koudekerke. Als K (C ) ees erin slaagt VCK te laten spelen als zijn moeder orgel en piano speelt, dan gaat VCK gouden tijden tegemoet.
En daarmee sluit ik mijn jubileum bijdrage af. Veel succes!!!!!
Jan
