Er zijn 208 toeschouwers online.
Clubgenoten;
Nu het weer wat aangenamer begint te worden verscheen ik op de eerste zaterdag van februari weer eens op de Stoofwei. De voorgaande maanden heb ik de “huisbibliotheek “ grondig opgeschoond. Je kunt nu eenmaal de erven niet met alles opschepen, toch?? Dus kwam er nogal wat tevoorschijn: Oorlogsboeken WO !! gaan naar het oorlogsmuseum in Nieuwdorp en Westkapelle, romans etc. naar vrienden of goede doelen; boeken van bekende voetballers gaan ook de deur uit. Dit ter intermezzo.
Zo rond de de jaarwisseling heb ik toch even stilgestaan bij het VCK- clubgebeuren 2022. De resumé van dat jaar stond voor mij in het teken van de letter V. Vreugde en verdriet.
Enerzijds het behaalde kampioenschap en enkele maanden het verlies van een jeugdlid. Een groter contrast is er wat mij betreft niet. En dat op zo’n korte termijn. Waar vind je als club daar een passend antwoord op. Zelf wetend wat het betekent een kind te moeten verliezen heb ik tijdens de wedstrijd De Meeuwen – VCK op de tribune meer met mijn gedachten bij de ouders van hun overleden dochter gezeten dan bij de wedstrijd. Met bewondering en respect voor hun aanwezigheid in Zoutelande.
Maar in de aanhef schreef ik : quo vadis : waar gaan we heen?????? En dan beperk ik me niet alleen tot het clubgebeuren, want er spelen meer zaken in ons wereldje. Mondiaal, nationaal , regionaal. Oorlog????Vrede?????? Armoede????? Acceptatie????? En ga zo maar door. Maar dit terzijde. Over naar mijn cluppie waar ik in 1948 lid van werd en waar ik een veelzijdige persoonlijke ontwikkeling heb beleefd. Wat een vereniging- club – voor mensen onafhankelijk hun leeftijd kan beteken ‘. In mijn geval heel veel.
Ik duik in dit jubileumjaar nog eens in de historie van VCK. Over mijn persoonlijke betrokkenheid en ontwikkeling met de club hoop ik op een nader tijdstip een artikeltje te wijden.
Dankzij de bewaarde clubkranten ( 1948 t/m eind 1950 ) van Bernard Mosselman is er wat bewaard gebleven, hoe toen het sportgebeuren op het dorp gestalte kreeg.
Al na twee jaar werd de bodem van de VCK-schatkist zichtbaar. Dus moest er geld in het laatje komen en daarom werd er een bazaar georganiseerd. Zelf was ik mijn vijftiende levensjaar bezig. Hoe dat ging . Ik citeer :
B a z a r N i e u w s
Zoals U bekend is wordt er ten bate van onze voetbalvereniging V.C.K. een bazar gehouden, teneinde de kas van de penningmeester, die nu leeg is, wederom te vullen.
Mag ik dan zo vrij zijn de bazarcommissie aan U voor te stellen? Het zijn de dames: Mevr. Christiaanse, Mevr. Julianus, Mevr. Van der Schuur, Mevr.Sloos, Mevr. Flipse en Mejuf. Luteijn, met de heren de Haan en Hitzert ( N.B. Beide heren waren destijds politieagent in Koudekerke) Roose, Janse, Wisse, Wielemaker en de Grauw).
De bazar zal gehouden worden op Maandag 10 en Dinsdag 11 April en zo mogelijk ook nog op Woensdag 12 April 1950.
Door bovenstaande commissie wordt hard gewerkt om de bazar te doen slagen, doch zij kan Uw steun, lezer, niet missen en zij doet dan ook een ernstig beroep op U allen om mede te werken aan de bazar. Misschien weet gij niet hoe gij moet mede werken om de bazar te doen slagen?
Wij weten het wel. Zij die kunnen breien en handwerken, verzoeken wij om terstond aan het werk te gaan, want het is gauw April.
Dus huisvrouwen van Koudekerke, die het goed menen met VCK; ga aan de slag en laat ons niet in de steek.
Ook hebt gij misschien nog iets in een verlaten hoek of kast liggen dat U niet meer gebruikt? Mits zindelijk en in goede staat, is het van harte welkom.
Gij mannen, die niets kunnen timmeren of knutselen, ook gij kunt medewerken door de penningmeester te gedenken met Uw gave, hoe klein deze ook is, Roose zal het in dank aanvaarden. De goederen die U vervaardigt of geeft, worden in dank aangenomen door de secretaris, (N.B: dit was het adres van politieagent Hitzert), zijn deur aan de Middelburgsestraat staat voor dit doel dag en nacht open.
Met dit citaat heb ik getracht een beeld te schetsen over beleving en vormgeving binnen de VCK-gelederen.
P.S; Ik heb me na het lezen van deze historische artikels afgevraagd: Hoe kon in dit korte bestaan van de club al een financieel tekort ontstaan??? Waren wellicht de vervoerskosten – men reisde toen met de bussen van de S.W.= Streekvervoer Walcheren. Particuliere auto’s waren nauwelijks voorhanden. Het zou zo maar kunnen.
Maar mijn conclusie na al wat ik gelezen heb: De gemeenschapszin was destijds groot en als ik heden ten dage spreek met onpartijdige mensen over de club VCK , dan hoor ik vaak zeggen: een fijne sociale warme club. Een mooier compliment kun je niet wensen!!!!
Waar gaan we heen?????? We zien het wel!!!
Hopelijk tot de volgende editie.
Jan uit Ritthem
