Er zijn 48 toeschouwers online.
Op de valreep van het jaar 2021 tracht ik nog een weerzien te beschrijven die ik eind van deze zomer mocht hebben met een oud- VCK-er; namelijk Bernard Mosselman. Bernard zonder H , want zoals hij zelf destijds tegen me zei: ” Ik ben geen Duitser”!
Allereerst ga ik jullie hem voorstellen. Bernard is de zoon van meester Mosselman – de voorganger van meester Koster – die toen hoofd van de openbare school aan de Biggekerkse straat was. Bernard is geboren in 1933 en woont tegenwoordig in Barendrecht. Hij heeft daar tot zijn zestigste gevoetbald in een van de lagere elftallen.!!!!!!!!!!!!!!~Wie gaat het hem na doen???? Iets voor Danny??????? Of een ander? Met wie hij o.a. gespeeld heeft verwijs ik naar de site van VCK – sub vereniging – prestaties VCK 1 (jaargang 1960 ) - en Helden van toen ( bootreis naar Zierikzee)
Nog voor de oprichting van onze club – de oorlog was net voorbij – recreëerden we als jeugd op allerlei manieren. Dishoek was een geliefd terrein, zowel aan zee -als aan landzijde.
1947 – een lange prachtige zomer , gevolgd door een strenge winter – bood ons als jeugd de gelegenheid om volop te genieten van strand en ijs. Het strand, waar we konden voetballen, zwemmen en zonnebaden .Zwemmen had de overgebleven jeugd in Koudekerke in de oorlog grotendeels zelf geleerd. Locatie: Middelburgse straat, ter hoogte van het voormalige Hotel Walcheren.
Vele ,vele uren heeft de Koukerkse jeugd ( althans diegenen die van hun ouders mochten ) in die dagen hun vrije tijd aan de duinen en strand doorgebracht. De eerste amoureuze schermutselingen onder de tieners van toen vonden er plaats. Zwemmen tussen de paalhoofden , meestal twee – visa versa met en tegen de stroom in – was vaak een zelf gestelde opdracht. Eén keer onder begeleiding van de Djambie( een zeewaardige kano van de familie Christiaansen) naar de boei, zoals wij dat zeiden. De zeewegafbakening voor de grote scheepvaart werd daarmee bedoeld.
Bij heel laag tij kwamen er zelfs kleibanken boven water. We smeerden ons soms daarmee in, lieten het een uurtje “intrekken” om daarna het ruime sop te kiezen; waarna we weer spic en span het strand op zochten. Ooit geweten dat Dishoek een kür-oord was???? Zee-kristallen en gemummificeerde zee-algen in de modder zorgden voor de heilzame werking in het lichaam, wat maanden merkbaar was. Vanzelfsprekend waren we toen topfit en dat alles voor noppes, terwijl in een later stadium mensen naar een ver land reisden om hetzelfde te doen. Niet te bevatten!
Zondag 15 0ktober 1947 was mijn laatste dag van dat jaar dat ik het Noordzeewater gekoesterd heb! Voor die tijd uitzonderlijk.
Met een knipoog naar het heden in algemene zin: gebrek aan beweging in die tijd was geen sprake!!!!! Evenmin van overgewicht of verveling !!!!!!
En dan nu de derde rendez-vous. Via Ellen Dek wist ik van het bestaan van VCK- clubbladen en dat Bernard die exemplaren altijd bewaard had. Dus contact gezocht en aan het eind van de zomer stond hij aan de deur in Ritthem met de gekopieerde clubbladen. Allereerst even bijgebabbeld over ons wel en wee. Na zijn vertrek heb ik de clubkranten even laten rusten om een moment te kiezen voor publicatie. En dat is dus nu.
Alles wat ik gelezen heb, speelde zich af tussen 1948 tot 1950 . De opzet van de clubkrant is eenvoudig, maar gelet op de tijdgeest is dat niet vreemd. De publicatiemiddelen waren immers vlak na de oorlog zeer beperkt. Maar er is duidelijk getracht sturing aan de club te geven. Bestuurs-mededelingen , wedstrijdverslagen, lof-uitingen van burgemeester Dregmans . gedragsproblemen ( o.a : vloeken en gekanker over iets) ; het was allemaal terug te vinden in de clubkrant. De leden werden dus regelmatig geïnformeerd over hetgeen zich binnen of buiten de club afspeelde.
Voorwaar een hele klus, die waardering verdient.
Wat me opviel bij het doornemen van de kopieën , dat drie personen in de verslaggeving een hoofdrol vertolkten; namelijk voorzitter en oprichter P.Flipse, Dhr. Vergers , die zich vooral met jeugdzaken bezig hield en de heer Visser. De eerste heren waren in Koudekerke genoegzaam bekend, maar de heer Visser was van elders afkomstig. Hij startte als onderwijzer aan de Hervormde school in het Lange Weegje. Huisvesting was een probleem, maar vond uiteindelijk onderdak – naar ik meen – in een huurhuis van de familie Bommeljé aan de tol ( thans Ter Poorteweg - Vlissingse straat). Een jonge bevlogen sportieve man – pas getrouwd en nauw betrokken in de verslaggeving in die tijd. Voortvarend ook in de uitbreiding van zijn gezin, wat uiteindelijk ten koste ging van properheid in de huishouding ; aldus Jan Bommeljé. Vraag het maar even aan Jan.
De voorzitter schrijft veelal een verslag van de gespeelde wedstrijden van het eerste en incidenteel van het tweede elftal. Hij beoordeelt dan aan het eind van zijn relaas de keeper, backs, middenlinie en voorhoede met naam en toenaam, plus de scheids. De heer Vergers schrijft wat algemener en minder uitgebreider - minder persoonlijk dan de voorzitter. De heer Visser neemt de algemene zaken voor zijn rekening. Ik hoop op een later tijdstip wat onderwerpen aan te roeren.
Financiën . Al vroeg in haar bestaan werd er getracht wat extra geld te genereren voor de club. Zo werd de plaatselijke middenstand benaderd om tegen een geldelijke vergoeding een advertentie te plaatsen.
Zo lees ik het volgende: Jan van Donge – toen nog kruidenier – die zijn etalageraam altijd vol kalkte met speciale verf wat hij al niet te koop had en daardoor spoedig de bijnaam JAN VOLOP kreeg , laat het volgende weten:- Heeft u waterleiding? Wij hebben waterslang. Zeer solide, per meter F 0,75. Jan Van Donge Warenhuis Victoria.
Arjaan Janse adverteert met: Voor de junioren: Zwarte broekjes zonder punten ( bedoeld wordt hier textielpunten; de naweeën van de oorlog waren nog steeds aanwezig) voor F 1,76
Kapper Julianus van het Dorpsplein laat weten dat hij de spelers van VCK team keurig geknipt en met een welverzorgd uiterlijk het veld opstuurt. En dan te bedenken dat die spelers op het veld tussen de niet altijd met zorg verwijderde koeienvlaaien en schapenkeutels stonden. Een beetje 4711 – eau de Cologne – had wonderen kunnen doen, maar daar kon ik niets van terugvinden.
En met deze indrukken neem ik ook afscheid van 2021 en hoop net als zovelen op betere tijden.
Een sportieve groet uit Ritthem en een sprankelend nieuwjaar;
Jan
