Er zijn 36 toeschouwers online.
Op het eind komt alles goed…is het nu nog niet goed, dan is het nog niet het einde!
Beste lezers en VCK vrienden, ik vond het nu onderhand wel weer eens tijd om iets te laten horen, normaal schrijf ik elke week wel een klein stukje over het wel en wee van de dames, hun wekelijkse perikelen, gewonnen of verloren wedstrijden, het maakte niet uit. Maar sinds enige tijd mochten we als vereniging niet meer trainen, wedstrijden spelen, samenscholen, het glas heffen, handen schudden of lekker in de rugbyscrum elkaar oppeppen, aansporen en aanmoedigden, en dan onze yell ten gehore brengen, zelfs een teamfoto is even uit den boze.
Mondjesmaat worden nu de maatregelen versoepeld en zijn we weer langzaamaan begonnen met trainen en met oefeningen op gepaste afstand. Wie had dit aan het begin van 2020 kunnen denken of voorstellen. Tijdens het oud en nieuw vieren heb ik niemand “happy Lock down” horen roepen, of “gelukkige quarantaine” zien wensen. Nee het zou een jaar worden om nooit te vergeten. Wij als damesteam zouden eind mei afreizen naar Denemarken om daar een internationaal toernooispektakel mee te gaan maken, nou niet meer dus. Alle vakantieplannen in het eerste kwartaal van 2020 werden geannuleerd en ons rest bijna machteloos toe te kijken hoe de cijfertjes van het RIVM (wie had daar ooit van gehoord) tergend langzaam dalen en te hopen dat het allemaal snel overwaait. Maar het allerbelangrijkste is gezond blijven, geen besmettingen oplopen en druktes vermijden.
Als iemand gevraagd had in het begin van dit jaar hoe een wereld zonder voetbal eruit zou zien dan had ik daar geen antwoord op kunnen geven en over zo’n domme vraag hoef je eigenlijk ook niet na te denken, want hoe zou dat dan mogelijk zijn… Zie je maar hoe snel alles kan gaan en dat de wereld zonder voetbal ook nog best draait al is het wel een stuk minder leuk. Koningsdag, de durpsrun, het oranjebittertje na de lawaaioptocht en alle spelletjes op het dorpsplein, zijn nu een vage herinnering, maar gelukkig hebben we de foto’s nog. Nu we weer op de drempel staan om een klein beetje, zo goed en kwaad als het kan terug te keren naar (het nieuwe) normaal, dan word ik enthousiast en ben ik bijna niet meer te houden. Laten we zodra het kan, mag en groen licht is, ons weer in het mooie leven storten als nooit tevoren.
Ik zie er naar uit om jullie weer te ontmoeten op het veld, langs de lijn, in de kantine of op een ouwerwets gezellige BBQ bij VCK. We zullen weer een weg moeten vinden en creatief zijn in wat wel en niet kan, maar het zal wel nodig zijn om VCK en heel veel andere verenigingen en ondernemingen op Koudekerke vlot te trekken, door iets te kopen, iets te bestellen, nog even blijven plakken na de wedstrijd en iets te drinken en/of te eten, helpen waar kan en nodig. Het gaat allemaal goed komen, nog even geduld. Op dit moment zijn we geschiedenis aan het schrijven en deze tijd wordt een goed verhaal om ooit te vertellen rond een kampvuur of onder de kerstboom met als titel “Toen de wereld, en zélfs het voetbal, even stilviel”
Gezonde groet David Scheermeijer
